De staat leent niet! Wat staatslening of staatsobligatie wordt genoemd, is eigenlijk een spaarbewijs voor wie zijn geld veilig bij de staat wil stallen. Dat was het onderwerp van mijn vorige artikel.
  
In een eerder artikel legde ik al eens uit hoe de staatsfinanciën werken, aan de hand van een denkbeeldige woongemeenschap. Die gebruik ik nu opnieuw om uit te leggen wat staatsobligaties zijn.​

Veel mensen vinden het best wel lastig om te begrijpen hoe de economie werkt. Ze zitten met vragen als: Waar komt geld vandaan? Waardoor ontstaat inflatie? Wat is dat rente-gedoe van de ECB? En nog veel meer. Een uitleg over de economie kan al gauw overweldigend worden, waardoor lezers of toehoorders het verhaal niet meer kunnen volgen. Daarom is het nodig om minder relevante details weg te laten zodat de rode draad duidelijk blijft. Je uitleg versimpelen kan dus nodig zijn. Dat is iets anders dan het geven van een andere voorstelling van zaken. Helaas is dat wat De Nederlandse Bank (DNB) doet in een onlangs gehouden college over de rol van banken in onze maatschappij. 

Het college werd gegeven door DNB Directeur Toezicht en voormalig hoogleraar aan de Universiteit van Maastricht  Steven Maijoor. Hij beweert dat banken leningen verstrekken met geld dat eerst door spaarders is ingelegd. Vervolgens wijst erop dat dat banken korte termijn spaartegoeden op lange termijn hebben uitgeleend en dat daar risico's mee gemoeid zijn. Vaak gaat daar goed, zegt hij, maar soms niet. In de grote financiële crisis van 2007/8 ging het mis. Spaarders vroegen tegoeden op en banken konden die niet op tijd uitbetalen, omdat die nog aan anderen waren uitgeleend.

Dit is niet alleen een simplistische weergave - het is gewoon fout.

Met dit plaatje is duidelijk te zien dat het rentebeleid van de ECB niet gewerkt heeft.