In het FD van zaterdag 19 augustus 2023 staat een essay van Javier Carbonell (associate teacher bij het Institut d’études politiques in Parijs) in het FD (Met een ‘staatserfenis’ heeft elke jongere een kans op een goede start (fd.nl)). Door verschillende mensen in verschillende landen zijn de afgelopen jaren voorstellen naar voren gebracht die erop neerkomen om jongeren bij het bereiken van een bepaalde leeftijd, bijvoorbeeld 18 jaar, een eenmalige uitkering te geven, waarmee ze een goede start kunnen maken in hun zelfstandige leven. Deze startbonus is vooral bedoeld als steun in de rug voor jongeren die tot dan niet de wind in de rug hebben gehad en juist te leiden hebben onder de kansenongelijkheid. Een bekend voorbeeld van zo'n plan is de 'jubelton voor iedereen' van Sander Schimmelpenninck in zijn boekje 'Sander en de brug'. Hij stelt zelfs voor om jongeren een ton te geven. Bij andere plannen zijn de bedragen eerder rond de 20 duizend euro. Ook de bestedingsmogelijkheden en de financiering zijn soms verschillend. Ik ben blij met de erkenning dat er een scheefgroei is ontstaan in de maatschappij en dat reparatie nodig is.
De Duitse econoom Maurice Höfgen heeft op zijn Substack-kanaal onlangs ook gereageerd op een soortgelijk Duits voorstel (Das Grunderbe ist schlechter als sein Ruf (substack.com)). Hij constateert dat zo’n eenmalige uitkering niet meer is dan een doekje voor het bloeden – geen structurele oplossing voor de onderliggende oorzaken van de scheefgroei. “Waarom moet een kind eerst 18 jaar in armoede opgroeien, voordat het eenmalig 20 duizend Euro krijgt als tweede kans in het leven?”. Pak liever de onderliggende problemen aan op het gebied van scholing, gezondheidszorg en wonen.
De Duitse econoom Maurice Höfgen heeft op zijn Substack-kanaal onlangs ook gereageerd op een soortgelijk Duits voorstel (Das Grunderbe ist schlechter als sein Ruf (substack.com)). Hij constateert dat zo’n eenmalige uitkering niet meer is dan een doekje voor het bloeden – geen structurele oplossing voor de onderliggende oorzaken van de scheefgroei. “Waarom moet een kind eerst 18 jaar in armoede opgroeien, voordat het eenmalig 20 duizend Euro krijgt als tweede kans in het leven?”. Pak liever de onderliggende problemen aan op het gebied van scholing, gezondheidszorg en wonen.