Hulpdiensten raden ons aan om voor noodgevallen in onze mobiele telefoon een ICE contact op te nemen, met daarin de contactgegevens van degene die moet worden geïnformeerd. Maar je hebt daar niks aan, als je smart phone eerst om een wachtwoord vraagt. 

In plaats daarvan kun je er beter voor zorgen dat de ICE informatie getoond wordt op het welkomstscherm van je telefoon. Ik heb dat gedaan door een foto van mezelf te voorzien van de ICE informatie. Via de instellingen van je telefoon kun je instellen dat deze foto wordt getoond zodra de telefoon wordt aangezet.

 50+ en afgeschreven
Hans Hattink, Bas Hattink en Titus Bovenberg

"Waarom 50 plussers geen baan meer krijgen, bedrijven het laten gebeuren, de maatschappij het laat afweten. En wat we eraan kunnen doen."

ISBN: 978 90 232 5220 7 (2013)
Link naar de uitgever: http://www.vangorcum.nl/NL_toonBoek.asp?PublID=4870-0

We worden steeds ouder. Twee weken geleden stond in de krant dat de helft van de meisjes die nu worden geboren 100 jaar wordt. De pensioengerechtigde leeftijd gaat mee omhoog en het blijft heus niet bij de huidige 67 jaar. We worden straks geacht om tot ons 70ste door te werken. Dat lijkt met niet onlogisch en ik ben dan ook zeker niet tegen. Wel zitten we dan met een probleem: Hoe houden we het vol? Hoe zorgen we dat 50 plussers gezond en zinvol (voor zichzelf en anderen) aan het werk blijven?

De karakteristieken van de huidige maatschappij en economie lijken niet gunstig voor ouderen. De snelheid en hectiek vergen vandaag de dag een topprestatie, die door oudere werknemers niet meer te leveren is.
De schrijvers bieden achtergronden, inzichten, perspectieven, tips en concrete verbetervoorstellen.

Nu we al zolang in een crisis zitten – of beter gezegd: nu onze
economie al zolang in een crisis zit – vraagt iedereen zich natuurlijk af hoe het verder moet. Hoe komen we uit de crisis? Komen we nog wel uit de crisis? Hoe  zit de wereld eruit na de crisis?

Het zou niet goed zijn als we teruggaan naar de situatie van vóór
de crisis, want dat zou betekenen we er niks van geleerd hebben. Er moet iets  fundamenteels veranderen, zodat we niet weer in dezelfde luchtballon terechtkomen.

In de pogingen om uit de crisis te komen zijn onze regeringen hard – misschien wel krampachtig – bezig om de economische groei, die bijna overal tot stilstand is gekomen, weer op gang te brengen. Daarbij op de hielen gezeten door de leiders van de Europese Unie  die ons nog steeds, zij het met iets meer respijt, aan de 3% norm houden. Het lijkt erop dat die economische groei een voorwaarde is om uit de crisis te komen. Dat zou zo kunnen zijn, toch vraag ik mezelf al langere tijd af waarom die economische groei zo belangrijk
is.

Alweer de laatste dag van mijn tripje. Spullen inpakken en tent opbreken. Via kleine, later grotere wegen en tenslotte de snelweg verlaat ik de Zuidwesthoek en België. Ik weet nu dat België heel veel moois te bieden heeft, ook al zien we soms eerst de minder geslaagde dingen van dit land.
Het was een leuke en interessante trip. Het was ook bijzonder om aan de vele Engelse bezoekers te zien hoe de herdenking van WO1 leeft. Ik hoorde nog dat dit weekend een herdenking was waarbij men, ook de vele Engelsen, eerst naar de Duitse begraafplaats ging om hun eer te bewijzen en daarna naar een Engels monument. Daar had ik wel bij willen zijn.

Volgend jaar valt Hemelvaart wat later in het jaar. Hopelijk is het dan iets warmer.

Zaterdag 18:00. Ik ben net neergestreken bij mijn tent op de camping van Ieper met een biertje en chips. Vanuit Ieper hoor ik de verwaaide klanken van een fanfare. Dat zal te maken hebben met weer een (Engelse)
herdenking of met de 100 km van Ieper die elk jaar in het weekend van Hemelvaart gelopen wordt . Ik bedwing mijn natuurlijke neiging om naar de muziek te gaan en schrijf verder. Eerst nog even gisteren.

Na het eten heb ik nog even een ommetje gemaakt door het schone Ieperse centrum, en door een
eel schone buitenwijk. Zeker en vast de goudkust van Ieper.

Vanmorgen werd ik met regen op de tent wakker, zoals verwacht. Nog maar lekker blijven lezen.
Om ongeveer half elf ben ik op weggegaan naar Lille. Binnendoor. Lille is prachtig. Meestal rij je erlangs op weg naar Parijs of andere bestemmingen in Frankrijk. Maar het oude centrum is echt de moeite waard. Natuurlijk veel luxe kleding zaken en dergelijke. Ook veel gezellige restaurantjes. Ik bezoek de Cathedrale Notre Dame de la Treille. Ik kom binnen via de noordzijde. In mijn ogen een mooie gothische kerk. Maar rondkijkend kom ik erachter dat het een vrije nieuwe kerk is uit het begin van de 20ste eeuw. Aan de verschillende bouwmaterialen zie je dat hij in verschillende stadia is gebouwd en eigenlijk is hij nog nog niet af. De westkant is provisorisch dichtgemaakt. Ik vraag me af of hij ooit wordt afgemaakt, ik zie namelijk geen enkele activiteit of aanwijzing op dat gebied.

Na de lunch (een broodje op een bankje) verlaat ik Lille. Ik rijd naar de Kemmelerberg en kijk daar wat rond bij de verschillende WO1 plekken, onder andere een Iers monument. Erg Keltisch van opzet, met grote
rechthoekige natuursteenblokken. Vanaf de Kemmelerberg kijk je prachtig over het Noord Franse laagland. Een strategische plek dus.
Op de Kemmelerberg is ook een NAVO commandobunker. Men begon eraan in de jaren vijftig, maar toen die af was, was hij al verouderd. Hij is nog wel voor oefeningen gebruikt. Of men daar  veel van geleerd heeft vraag ik me af - het oogt allemaal erg primitief.
Dit gebied draagt dus niet alleen de sporen van de eerste en de tweede wereldoorlog, maar ook van de Koude Oorlog.

Onderweg naar Ieper kom ik, zoals op ieder ritje, zeer veel Engelse begraafplaatsen tegen. Zoals ik al eerder schreef zijn de Duitsers na verloop van jaren verzameld op enkele grote begraafplaatsen. Dat is bij Engelsen niet gebeurd. Ze liggen op de plekken waar destijds een veldhosptiaal was. Het moet hier van 1914 tot
1918 gemiegeld hebben van de soldaten.

Gisteren heb ik op ons kleine gasje een prima risotto gemaakt met een worstje erbij. Na het eten een leuk wandelingetje naar Ieper om de Last Post  bij te wonen. Deze plechtigheid wordt iedere dag gehouden bij een enorm monument in de vorm van een poort waarin ontzettend veel namen van de gevallenen uit het Britse Gemene Best staat gebeiteld. Bijzonder dat dit elke dag nog gebeurt.

De volgende dag over de Franse snelweg naar Duinkerken. Uitgebreid rond gekeken in een museum over de evacuatie aan het begin van WO2. Vanwege de toenemende oorlogsdreiging was er vanaf eind 1939 een Brits leger in Frankrijk om een eventuele opmars van Duitsland te blokkeren. Omdat België en Nederland zich neutraal verklaarden konden de Duitsers niet al in deze landen opgevangen worden.

Op 10 mei 1940 begon de Duitse invasie niet alleen in Nederland maar tegelijk ook in België en Frankrijk. Al gauw raakten de Franse, Engelse en Belgische militairen omsingeld door Duitsers. België capituleerde en het Belgische leger gaf zich over. De Engelsen en Fransen trokken zich terug op Duinkerken om van daaruit de oversteek naar Engeland te maken. Het was succesvoller dan de Engelsen hoopten en ondanks dat ze Fransen meenamen zette deze actie toch kwaadbloed bij de Franse bevolking die dacht - daarbij geholpen door Duitse propaganda - dat de Engelsen hen in de steek lieten. De toch al precaire relatie tussen Engeland en Frankrijk werd er niet beter van.

Langs de kust rij ik naar België terug. Net over de grens lunch ik La Farmette, net zo rustique als de naam. Erg lekker, maar wel een beetje duur (32 euro voor een visschotel). Daarna ga via binnendoorweggetjes naar Ieper. Onderweg bezoek ik WO1 gedenkplaatsen en kom ik door veel leuke Belgische dorpjes. Even bijstellen dus: tussen het vele mooie dat België heeft, staat ook veel lelijks.

Het is inmiddels hard gaan waaien, maar gelukkig nog steeds droog, Op de camping schijnt de zon. Ik heb bij
de Lidl een kant en klaar maaltijdsalade gekocht met nog wat lekkere campinghapjes: chips, een blikje makreel en druiven.

Het lijkt erop dat het morgen minder mooi wordt, met regen. Misschien ga ik dan wel naar Lille.

Vanochtend begonnen om mijn spullen te verzamelen. Dat kostte niet veel tijd want op dit Hemelvaartsreisje naar Ieper heb ik niet veel nodig en ik heb inmiddels een goed lijstje van wat er op zo'n motortocht mee moet.
Om iets voor negen vertrek ik, uitgezwaaid door Martha die daarna ook op pad gaat voor een tweedaagse wandeltocht met Wies. Over de snelweg rijd ik naar Kortrijk, met onderweg een koffiestop. In Kortrijk zie ik dat de Carrefour (leuk!) open is. Daar doe ik wat boodschapjes voor het eten.

In Kortrijk geluncht op een terras, naast de dame van de plaatselijke bruidswinkel. Daarna binnendoor in de
richting van Ieper. Kortrijk heeft een mooi centrum, maar wat is België verder lelijk! Bordjes langs de weg wijzen me naar een Duits oorlogsbegraafplaats. Er liggen 47 duizend soldaten. De lichamen zijn afkomstig van opgeheven oorlogsbegraafplaatsen uit de omgeving. Net als bij eerdere Duitse oorlogsbegraafplaatsen die ik een paar jaar geleden gezien heb, liggen de plaquettes hier plat op de grond - iemand vertelde me later dat het de Duitsers na WO1 verboden was om grafstenen rechtop te plaatsen. Zo te zien zijn de meeste slachtoffers in 1917 gevallen.

Na dit bezoekje rijd ik verder richting Ieper. Ik heb geen route uitgezet. Zolang de pijl van mijn Garmin maar enigszins in de richting van Ieper wijst vind ik het wel goed. Op internet had ik in Ieper een camping gevonden met een grasveld voor tentjes. Ik vind hem vrij gemakkelijk en er is plek genoeg.

Nadat de tent staat ga ik Ieper in. Ik had al gelezen dat Ieper in WO1 geheel plat gegooid is. Er woonde niemand meer. Na de oorlog heeft men besloten om alles weer in oude staat te herstellen. Dat is zeer de moeite waard. Mooi en sfeervol. Laat ik dus even corrigeren: Ieper is prachtig. Kortrijk is ook wel leuk. Verder is België lelijk.

Ik bezoek het In Flanders Fields museum over WO1. Erg mooi opgezet en interessant om te zien. Ik lees daar bijvoorbeeld dat de Engelsen in 1917 tunnels hebben gegraven op zo'n 30 meter diepte onder de stellingen van de Duitsers en daar enorme hoeveelheden explosieven tot ontploffing hebben gebracht, wat resulteerde in een vuurkolom van 100 meter hoog. Na de ontploffing vond er een aardbeving plaats die zelfs in Zuid Engeland
geregistreerd werd. Dit staat te boek als de grootste Engelse slag in WO1. Ik denk dat veel Duitsers van de begraafplaats waar ik was hierbij zijn omgekomen.

Ik ga maar eens koken. Misschien vanavond nog naar de Last Post die hier in Ieper elke dag (!) geblazen wordt.

Een paar maanden geleden las ik in de Volkskrant een verontrustend artikel waarin weer eens duidelijk gemaakt werd dat in Nederland de scheiding tussen de verschillende bevolkingsgroepen en sociale geledingen steeds groter aan het worden is. Arm wordt armer, rijk steeds rijker. In theorie heeft iedereen tegenwoordig (bijna) dezelfde kansen. In de praktijk blijkt dat dus een stuk minder te zijn.

Dit komt overeen met wat Geert Mak in zijn Reizen zonder John beschrijft over de Verenigde Staten. Die tendens is daar al enkele decennia aan de gang. En nu dus - waarschijnlijk al een tijdje - ook in Nederland.

Dit is één van de vele symptomen waaruit blijkt dat er iets fundamenteels scheef gegroeid is. Hoe krijgen we dat weer recht. Ik verwacht daarvoor heus geen panacée. En zeker verwacht ik niet dat we daarvoor terug zullen moeten keren naar vroeger.

Laten we in elk geval eens goed nadenken over wat er gebeurd is en hoe dit kon gebeuren. Een inspirerend hulpmiddel daarbij is het boek Identiteit van Paul Verhaeghe. Dit weekend verscheen daarvan in de Volkskrant een bespreking. 

In dit boek schetst Verhaeghe de (sociaal) psychologische processen waarmee onze identiteit gevormd wordt. Enerzijds nemen we ons gedrag en onze overtuigingen over vanuit onze omgeving. Anderzijds willen we ons ook duidelijk onderscheiden van onze omgeving en onze eigenheid kenbaar maken. Het gaat bij die identiteitsvorming onder meer over de opvatting over onszelf en onze omgeving en ook over hoe we met onszelf en onze omgeving moeten omgaan. Daarmee zijn, volgens Verhaeghe,  dus ook de normen en waarden een onderdeel van onze identiteit.

Verhaeghe legt uit hoe we als maatschappij en individu in de ban zijn geraakt van het neoliberalisme en hoe dit economische bestel het slechtste in ons naar boven heeft gehaald: egoïsme en ongebreidelde genotszucht, zonder mededogen met of respect voor degenen die niet in dit systeem passen.

Ook beschrijft Verhaeghe hoezeer efficiëntie, het dogma van het neoliberalisme, in menig organisatie leidt tot een verstikkende managementlaag en tot perverse controlesystemen, waarin het individu een machteloze speelbal is geworden. Hij ziet daarin de grote oorzaak voor huidige grote aantal depressies en burn-outs.

In een goed functionerende samenleving hoort er gezond spanningsveld te zijn tussen de belangen van het individu en die van de samenleving. In de huidige neoliberale maatschappij is de gezonde spanning verworden tot een tegenstelling, die slechts plaats biedt aan steeds minder winnaars.

Identiteit van Paul Verhaeghe biedt veel interessante inzichten die kunnen helpen om onze huidige maatschappij en onze eigen plek, rol en verantwoordelijkheid beter te leren begrijpen. Hopelijk zijn we in staat om met dat begrip de balans tussen samenleving en individu  weer enigzins te herstellen.

Misschien is het te laat voor de eerste factuur die jezelf maakt na 1 oktober 2012, maar misschien nog niet voor de facturen die hebt ontvangen en nog moet betalen:

Vanaf 1 oktober 2012 is het hoge BTW-percentage verhoogd van 19 naar 21 procent. Dat geldt echter voor de producten en diensten die vanaf die datum zijn geleverd.

Voor diensten die in september zijn verricht, maar in oktober worden gefactureerd, geldt je dus nog steeds 19% BTW,


Als je meer wilt weten, kijk je op:
http://www.antwoordvoorbedrijven.nl/wetswijziging/verhoging-algemene-btw-tarief

Het gebeurt ons allemaal dat plotseling de telefoonverbinding midden in een telefoongesprek wegvalt. En wat doen we dan? Juist, we proberen als een gek de ander weer te bellen. En lukt dat? Nee, want je komt in zijn of haar voicemail omdat die ander op dat moment ook jou probeert te bellen. Piep-piep. Inderdaad daar is het sms-je dat aankondigt dat er een nieuw voicemailbericht is. Driemaal raden van wie.
De oplossing is natuurlijk simpel. Je moet niet allebei gaan bellen. Slechts een van beide moet het opnieuw proberen.